Upalne lato 1939 roku. Ostatnie dni pokoju

Sierpień 1939. Ostatnie dni przed wybuchem wojny życie w Polsce toczy się normalnie. Trwają wakacje, pracują kina i galerie tylko nieliczni czują, że zbliża się katastrofa.

Lato 1939 r. było wyjątkowo ciepłe i słoneczne, więc wiele osób - mimo napiętej sytuacji politycznej - wyjechało na wakacje nad morze, w góry lub na wieś. Wojna wprawdzie była prawdopodobna, ale nikt nie chciał rezygnować z możliwości letniego wypoczynku. Powodzeniem cieszyło się polskie wybrzeże, którego miejscowości - Gdynia, Jastrzębia Góra, Jurata, Jastarnia, Orłowo - wypełniły się tłumami letników.

Wypoczywano też w Zakopanem, w Karpatach Wschodnich i nad jeziorami w północno-wschodniej Polsce. Wydawany w Krakowie barwny tygodnik „Światowid” w numerze z 27 sierpnia zamieścił na okładce zdjęcie uśmiechniętej urodziwej modelki na tle jeziora i tytuł „Pożegnanie lata”. Z kolei „Ilustrowany Kurier Codzienny” z 26 sierpnia w swoim dodatku turystyczno-zdrojowym pisał o zaletach wypoczynkowych Krynicy, Buska Zdroju, Zaleszczyk („najcieplejszy zakątek Polski”), Szczawnicy, Ciechocinka i Wołynia („Wołyń staje się modny”).

„Urok Huculszczyzny u schyłku lata”, głosił jeden z tytułów. „Żywiecczyzna - wielką stacją klimatyczno-letniskową”, informował inny. W pismach krakowskiego koncernu „IKC” reklamowały się m.in. Iwonicz Zdrój („Książę [sic!] wód zdrojowych”, Rymanów i Truskawiec („Zdrojowisko słynnej Naftusi oraz wody gorzkiej Barbara”). Na wrzesień zapowiadano zaś w Zakopanem tradycyjny „Tydzień gór”.