Gmina Zakrzewo: Tu tradycja łączy się z nowoczesnością
Gmina Zakrzewo zajmuje obszar 16 252 hektary, z czego 7 465 stanowią lasy, a 460 - jeziora. W jej skład wchodzi czternaście sołectw, które łącznie zamieszkuje około pięciu tysięcy mieszkańców. Siedzibą gminy jest Zakrzewo, gdzie mieszka około dwóch tysięcy osób.
Gmina Zakrzewo geograficznie obejmuje obszar Pojezierza Krajeńskiego; położona jest w północno-wschodniej części powiatu złotowskiego i województwa wielkopolskiego, od wschodu graniczy zaś z województwem kujawsko-pomorskim. Południową część gminy zajmują lasy z największym jeziorem powiatu - Borówno, które jest niezwykle atrakcyjnym miejscem dla turystów i stanowi główną oś obszaru obszaru „Natura 2000 „Uroczyska Kujańskie”, która stanowi ważną ostoję zwierząt i roślin.
Przez fragment gminy przepływa rzeka Łobżonka, stanowiąca aż do 1945 r. granicę polsko-niemiecką, obecnie zaś stanowi atrakcyjny, choć miejscami trudny, szlak kajakowy, malowniczo meandrując przez wysoczyznę morenową i przecinając Bory Kujańskie. Bogate w lasy tereny gminy stanowią raj dla grzybiarzy, a także myśliwych, są bowiem bogate w zwierzynę i niezwykle atrakcyjne pod względem przyrodniczym. Północną część gminy zajmują grunty uprawne. Przeszłość gminy Zakrzewo jest nierozerwalnie związana z dziejami większego regionu, zwanego Krajną: obszaru przejściowego, granicznego, położonego między Pomorzem a Wielkopolską. Pierwsza wzmianka o istniejącej osadzie w Zakrzewie pochodzi z 1432 roku, wieś zbudowana była na planie owalnicowym. W roku 1772, po I rozbiorze Polski, tereny obecnej gminy przeszły pod panowanie pruskie, pod którym pozostały aż do 1945 r. Ogólne ożywienie gospodarcze i kulturalne łączy się z przybyciem do Zakrzewa w 1903 r. ks. dr Bolesława Domańskiego.
Wywodzący się z patriotycznej rodziny z Kaszub, wieloletni proboszcz, działacz społeczny i gospodarczy, prezes V Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech; dla Polaków był po prostu księdzem Patronem. Dzięki niemu znajdujące się po drugiej stronie granicy Zakrzewo było nazywane stolicą Polaków w Niemczech i twierdzą polskości, także małą Warszawą. Rola Zakrzewa w dziejach Ziemi Złotowskiej, a także w dziejach polski międzywojennej, jest szczególna. Tutaj w okresie międzywojennym mieściło się centrum życia polskiego całego tzw. Pogranicza. W tej duchowej stolicy polskości w centrum wsi, w latach 1934-1935, ze składek Związku Polaków w Niemczech, powstał okazały budynek Domu Polskiego.
Tutaj, oprócz szkoły polskiej, przedszkola i banku, mieściła się także biblioteka oraz Wielka Sala Rodła ze sceną. Miały tu swoją siedzibę zespoły śpiewacze, chór, orkiestra dęta, zespoły teatralne i sportowe. Wagę tradycji i dziedzictwa kulturowego pokazuje powojenna działalność Domu Polskiego, która również obecnie godzi przeszłość z potrzebami współczesności. Niewątpliwym sukcesem działalności kulturalnej jest wciągnięcie społeczności miejscowej w życie kulturalne wsi, poprzez twórczą pracę w zespołach zainteresowań, kołach gospodyń, stowarzyszeniach czy amatorskim ruchu artystycznym.
To właśnie do Zakrzewa co roku w lipcu przyjeżdżają tysiące fanów muzyki na jedyny i wyjątkowy, łączący bluesa z koleją, Festiwal Blues Express. To w gminie Zakrzewo funkcjonuje grupa spektaklowa seniorów, która podbiła sceny całego kraju, współpracując przy tym z czołowymi artystami scen polskich. Prężnie działają liczne organizacje pozarządowe, których aktywność i zaangażowanie w życie społeczne może być wzorem dla innych. Bo tylko tutaj, jak mało gdzie, tradycja spotyka się z nowoczesnością.
Zobacz też: Przepis na kiełbasę białą z gminy Zakrzewo