Gmina i miasto Krajenka położona jest w północnej części województwa wielkopolskiego, w powiecie zło-towskim. Całkowity obszar gminy wynosi 19 179 hektarów i zamieszkuje go łącznie 7466 mieszkańców. Pod względem administracyjnym gminę tworzy 16 miejscowości. Centrum gminy i siedzibą jej samorządu jest miasto Krajenka. Miejscowość w roku 2020 będzie obchodziła 600-lecie nadania praw miejskich, które Krajenka otrzymała z rąk Władysława Jagiełły w 1420 roku.
Legenda o powstaniu Krajenki: rycerz Izydor z żoną Domisławą osiadł wśród pól, lasów nad rzeką Głomią i zajął się gospodarka rolną. Posiadali tylko jedno dziecko, któremu dali imię Anna. Anka, bo tak mówili do niej rodzice, nie tylko zajmowała się typowymi zajęciami dla kobiet, lecz także pomagała ojcu przy pracach zarezerwowanych tylko dla mężczyzn. Z czasem Anka wyrosła na dobrą, piękna i pełną wdzięku pannę. Jedynym zmartwieniem mieszkańców i kupców przejeżdżających przez miejscowość byli zbójnicy, którzy w pobliskich bagnach mieli swoje kryjówki. Wieść ta dotarła aż do Kruszwicy, siedziby księcia. Książę posłał swego najstarszego syna Kraja nad rzekę Głomię, aby zbadał zaistniałą sytuację. Kraj i inni rycerze przebrali się za kupców i wyruszyli w okolice, gdzie znajduje się dzisiaj Krajenka. Po trudnej i długiej podróży dotarli na miejsce. Podczas odpoczynku zostali napadnięci przez okolicznych bandytów. Z zawiązanej bójki ocalał tylko Kraj, który był ciężko ranny. Anka, przemierzając okolice, napotkała rannego i zabrała go do swojego domu, aby opatrzyć rany i zaopiekować się nim.
Syn księcia bardzo długo dochodził do zdrowia, opiekę nad nim chętnie podejmowała Anka. Mijały miesiące. Między obojgiem młodymi rozkwitła miłość. Kraj nie wyznał jednak, że jest synem panującego księcia. Po długim czasie, kiedy Kraj był na tyle silny, aby wyruszyć w podróż w swoje rodzinne strony, poprosił Izydora o konia. Izydor nie tylko użyczył mu konia, ale także posłał wraz z nim swojego najdzielniejszego sługę. Po kilku miesiącach Kraj powrócił wraz z ojcem, aby prosić Ankę o rękę. Oświadczyny zostały przyjęte i odbyło się huczne wesele. Rycerze panującego księcia rozprawili się z okolicznymi bandytami i przegnali ich na zawsze. Na wzgórzu został wybudowany zamek, w którym zamieszkali nowożeńcy wraz z rodzicami Anki. Wokół zamku z czasem powstał gród, a następnie całe osiedle, dając zaczątek miasta o charakterze rzemieślniczo-handlowym.
Od Kraja i Anki nazwano je Krajanką, a później Krajenką. Legendę o powstaniu Krajenki napisał honorowy obywatel tego miasteczka - Henryk Brodziak. Dziś efekt jego wieloletniej, społecznej pracy na rzecz edukacji historycznej i regionalizmu można odnaleźć w izbie pamięci w krajeńskiej szkole podstawowej. W rzeczywistości Krajenka otrzymała prawa miejskie z rąk króla Władysława Jagiełły w 1420 roku. Obecnie jest nowoczesnym miasteczkiem z bogatą ofertą kulturalną, infrastrukturą edukacyjną, sportową i rekreacyjną, aktywnie działającymi organizacjami pozarządowymi. Jest również gminą dbającą o historię, środowisko i poziom życia mieszkańców. Obecnie miasto liczy około 3800 osób i jest miasteczkiem nowoczesnym oraz tętniącym życiem. Po mimo wielu zniszczeń, jakie dokonały się na przestrzeni wieków, w Krajence pozostały takie zabytki, jak: kościół parafialny św. Anny i św. Mikołaja z XVII w., zespół pałacowo-parkowy i folwarczny z przełomu XVIII/XIX wieków, neoromański kościół poewangelicki św. Józefa z 1846 r., cmentarz żydowski z XVII w., zabytkowy młyn przy ulicy Młyńskiej z przełomu XIX/XX wieków.