Fot. www.diecezja-torun.pl
Na początku czerwca tego roku obchodziliśmy 20. rocznicę beatyfikacji Marii Karłowskiej.
Sanktuarium bł. Marii Karłowskiej znajduje się w Jabłonowie Pomorskim. Z kolei placówka jej imieniem - a ściślej Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych (dawniej mechanik) - w Żninie.
Urodziła się 4 września 1865 roku w Słupówce, dziś Karłowo koło Kcyni, jako jedenaste dziecko wielkopolskiej rodziny ziemiańskiej. Dzieciństwo i młodość spędziła w Poznaniu. Po odbyciu kursu kroju i szycia w Berlinie Maria podjęła pracę w prowadzonej przez swą starszą siostrę Wandę pracowni haftu i szycia, jako instruktorka zatrudnionych tam dziewcząt. Zachowały one pamięć o swej nauczycielce jako osobie pełnej ujmującej prostoty i pogody ducha, z czym umiejętnie łączyła głęboką pobożność. W tym też czasie oddawała się ona z zapałem działalności dobroczynnej wśród chorych, ubogich i wielodzietnych rodzin oraz rozbitych małżeństw w najnędzniejszych dzielnicach Poznania.
Geneza specyficznego jej apostolstwa wiąże się ze spotkaniem z prostytutką, legitymującą się tzw. „czarną książeczką“, czyli podlegającą kontroli policji obyczajowej. Maria zrozumiała w tym momencie treść Chrystusowego „Pragnę” jako: „Pragnę dusz!”. Jej odpowiedź była prosta: „Pragnę wszystkiego, co może się przyczynić do zbawienia dusz” (M.K.). Bramy kamienic, cmentarz, ulica, dom publiczny, więzienie, oddział dla wenerycznie chorych kobiet w poznańskim szpitalu miejskim to pierwsze miejsca „szokującego” - jak mówiono - apostolatu Marii Karłowskiej.
Brak było jednak odpowiedniego domu dla podopiecznych, brak środków utrzymania i warunków potrzebnych im do odejścia od dotychczasowego stylu życia. Po licznych trudnościach w pierwszym małym Zakładzie Dobrego Pasterza w Poznaniu, Pan Bóg dał Marii fundatorkę, hrabiankę Anielę Potulicką, która nabyła dla tego dzieła budynek z ogrodem i rolą uprawną we wsi Winiary pod Poznaniem. Tu wychowanki zyskały dobre warunki do resocjalizacji poprzez pracę. Maria zorganizowała w nowym domu różnorodne warsztaty rękodzielnicze.
Na Winiary, wraz z Marią i jej wychowankami, przybyły pierwsze członkinie rodzącego się z jej inicjatywy nowego polskiego zgromadzenia zakonnego, Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.
Matka opracowała dla niego Konstytucje oraz liczne podręczniki ascetyczne, wychowawcze i praktyczne, dając wszędzie konkretne i wyczerpujące wskazania, z których siostry pasterki owocnie korzystają do dziś.
Beatyfikacja w Zakopanem
Świętość Matki Marii Karłowskiej dostrzegana już za życia, została uznana przez Kościół w procesie beatyfikacyjnym. Potwierdzone zostało cudowne uzdrowienie, które dokonało się przez jej przyczynę w 1978 r. w Gdańsku. Tu można dostrzec owoc pracy wychowawczej Matki Marii: cudu doznał mąż byłej uczennicy szkoły gospodarczej w Jabłonowie. Ona to przyłożyła do jego zagrożonej amputacją nogi skrawek welonu Matki i prosiła Sługę Bożą o oddalenie operacji, co też się stało w sposób nagły, całkowity i trwały. Uwieńczeniem procesu był akt beatyfikacji, którego dokonał Jan Paweł II 6 czerwca 1997 r. pod Wielką Krokwią w Zakopanem. Głównym ośrodkiem szerzenia kultu jest Sanktuarium Bł. Marii Karłowskiej w Jabłonowie Pomorskim.